Tag gedicht
GEDICHT
Dolblij ben ik met de publicatie van mijn gedicht ‘sapiens sapiens’ in Liter.
Het taalgebruik van dit poëem is wat archaïsch en bijbels. Misschien schrikt dat mensen af. Maar de goede verstaander herkent de kritiek. Veel bewondering voor de redactie van Liter dat ze het meteen wilden plaatsen. Hieronder een paar kiekjes. Het volledige gedicht is te lezen in Liter 106, Ga op weg.
GEDICHTJE VOOR KINDEREN
ik mag mijn huis niet uit
mijn wereld is heel klein
gelukkig heb ik een fijn hoofd
en kan ik reizen in mijn brein
ik dobber in een oceaan
rijd op ’n kameel door de woestijn
vlieg met een vogel mee omhoog
tot ik in een wolk verdwijn
wanneer de school weer opengaat
ben ik ver weg geweest
de wereld is groter dan je denkt
als je fijne boeken leest
anne sanderling
LEERKRACHT?
Voel je vrij om dit gedichtje te gebruiken in de klas. Je kunt het afdrukken op posterformaat. De kinderen kunnen ook zelf een poster maken van hun eigen boek. Gebruik daarvoor de onderstaande sjabloon: een A4 met alleen het open boek.
GEDICHT
Daar is hij dan! Trots en blij dat ik tussen 17 andere kunstenaars mag staan met mijn coronagedicht ‘nieuw begin’. De COVID19 Zine is ontzettend mooi gemaakt door Annemieke Dannenberg en Joël Zwaan van Kunstenaars in Quarantaine. Het is echt smullen: in de zine staan illustraties, collages, gedichten, een kort verhaal, uitvouwpagina’s, twee envelopjes en zelf een bloempje.
Hieronder mijn gedicht.
GEDICHT
sommigen verwonderen zich over onze zilveren
zonnen die in trapvoets evenwicht
uitwaaieren over de spaken
van de stad
zij zien nog niet dat dit fietsballet
het begin is van een nieuw
tijdsgewricht
Dit was het gedicht dat ik schreef voor de opening van de grootste fietsenstalling ter wereld, bij het Stationsplein in Utrecht. De inspiratie kwam van een fietsfilmpje dat ooit viraal ging over Utrecht als fietsstad, en door de visie van vriendin Maggie dat Utrecht wereldwijd een voorbeeldfunctie heeft. Zij noemde de verwondering van buitenlanders, het nieuwe vergezicht. Helaas stuurde ik mijn gedicht een halve dag te laat in. Maar sowieso had ik niet gewonnen. Dit was het winnende gedicht:
NATUURBELEVENIS
Mijn eerste lente was de lente van 2015. Twaalf jaar was ik in het buitenland geweest. Twaalf jaar lang had ik de Nederlandse lente gemist. Ik zag er extra naar uit omdat ik de hele winter van 2015 ziek, zwak en misselijk was geweest. En toen kwamen ze: de zon, de bloemen, de geluiden, de geuren, het zachte briesje, de zwaluwen die terugkeerden uit Afrika.
Zelf keerde ik ook terug. Ik was verrukt. Ik zocht een gedicht dat vatte hoe ik me voelde. Ik vond het niet.
Totdat ik laatst een letterkundig boek opensloeg uit de nalatenschap van mijn oma. Meteen waar ik het boek opensloeg – zoals zo vaak gebeurt – vond ik het lied ‘Maysche Morgenstond’, geschreven door Dirck Rafaelszoon Camphuysen (1586-1627). Zo begint het:
Alles wat ik zocht staat in het gedicht: de lucht, de zon, het briesje; het dauwtje in de koele nacht, het koetje dat graag klavers eet, en de hele natuur die lacht van dankbaarheid. En het einde is zo mooi, zo toepasselijk, zo van deze tijd. Lees het zelf.
en toen zag ik jou
en toen zei ik dat ik eeuwig en drie dagen
en toen zag ik je lopen
en toen zwegen de kanonnen
GooglePoëzie is poëzie die verborgen zit tussen de zoekregeltjes van Google. Post je eigen GooglePoëzie op deze Facebookpagina.
altijd die basdreunen in je huis
altijd die agressie
altijd die ochtend weer
altijd diep zuchten
GooglePoëzie is poëzie die verborgen zit tussen de zoekregeltjes van Google. Post je eigen GooglePoëzie op deze Facebookpagina.
COLUMN | GEDICHT
Zijn blote billen
Twee grote volle manen
Op schoon, wit linnen.
In januari stuurde ik twee haiku’s in voor een haikuwedstrijd. De ene haiku staat hierboven, de andere was een vrouwelijke variant. Welke denkt u dat geplaatst werd?
COLUMN
Wat is het beroemdste gedicht van Nederland? Denkend aan Holland van Hendrik Marsman. In 2000 is het verkozen tot Gedicht van de Eeuw. Je kent het wel: het gedicht met die brede rivieren en die rijen ijle populieren:
Denkend aan Holland
zie ik breede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hooge pluimen
aan den einder staan;
Hier zijn ze dan, zulke populieren. Ze markeren de entree van het dorpje Zuiderwoude in Noord-Holland. Het oudste dorp van Waterland, ouder dan Amsterdam. Als hoge pluimen staan ze daar aan de einder, zichtbaar vanuit Uitdam, Monnickendam, Broek in Waterland. En nu staan ze op het punt om gerooid te worden. Lees verder
OP ZOEK NAAR EEN GEDICHT
In de zomer van 1999 las ik op de achterpagina van de NRC een gedicht. Het was een krachtig gedicht, vol vrijheid, levenslust en hervonden zelfbewustzijn. Het poëtische equivalent van I will survive van Gloria Gaynor.
In het gedicht stond een vrouw op een rots. Het schuim van de zee spatte op tegen haar benen. In gedachten zag ik haar staan: de benen licht gespreid, de armen wijd, het hoofd licht achterover, scherp afgetekend tegen de blauwe lucht. Het beeld van een onafhankelijke vrouw. De jonge Sanderling was danig onder de indruk.
